Niebo

Niebo, jak niebies­ka pierzyna

Chmu­ry, jak puszys­te tęczo­we poduszki

Lężę pod ni­mi sa­ma, głupia, znudzona

A do głowy przychodzą tyl­ko wersów okruszki.

I znów mam ochotę wszys­tko przekreślić

Roz­począć od no­wa zwrotkę nieudaną

Lecz pta­ki próbują mi przeszkodzić

Ćwier­kając kołysankę znaną.

Widzocznie spo­dobał im się fragment

Jak piszę o ich błękit­nym domu.

Śpiew da­je we­nie skrzydeł,

Dos­tar­cza słów mo­jemu pi­saniu.

Wiersz mojego autorstwa...co o nim sądzicie ? 

Francuzka :-)